Dag 6: Page - Monument Valley – Grand Canyon
Blijf op de hoogte en volg Sanne
30 Mei 2015 | Verenigde Staten, Grand Canyon Village
Nadat we ’s morgens onze koffers weer in de auto hebben geladen zijn we bij Denny’s (een soort van AC restaurant) gaan ontbijten. Vandaag stond een redelijke lange autorit op ons te wachten. Vanuit Page zijn we eerst Monument Valley gaan bezoeken om van daaruit naar onze volgende bestemming, Grand Canyon Village, te rijden waar we 2 nachten zullen blijven.
De reis naar Monument Valley duurde ongeveer 2,5 uur / 195 km en bestond uit slechts 3 wegen. De dorpen / steden en ook de tankstations liggen hier mijlen ver uit elkaar. Het is dan ook aan te raden om op tijd te tanken, met 1 op 9 weet je het immers maar nooit…
Ook leuk om te vermelden is dat je stukken highway kunt adopteren. Sommige stukken weg zijn prima geasfalteerd. Hier staat dan een bordje langs de weg met de naam van de familie die dit heeft gefinancierd. Andere stukken highway die niet zijn geadopteerd zijn in minder goede conditie. Ook verbazen we ons over de aantallen stacaravans die in the middle of nowhere staan en die door de lokale bevolking worden bewoond.
Eenmaal aangekomen in Monument Valley (het was inmiddels 35 graden in de zon) moesten we entree tickets kopen om het park te mogen bezoeken. Dit park is geen National Park maar een Navajo Park (onderdeel van het Indianen reservaat) en met o.a. deze entreegelden wordt het gehele levensonderhoud van de indianenstam gefinancierd. De reden voor ons om Monument Valley te bezoeken is dat de rotsen die honderden meters uit de grond reizen, bekend zijn van veel Cowboy films (denk aan good old John Wayne).
Een hobbelig zand-/rotspad van ong. 25 km lang en hier en daar steile beklimmingen in mul zand, leidde ons langs diverse rotsen (zie foto’s). Voor onze All Wheel Drive was dit natuurlijk geen probleem. In principe mogen huurauto’s geen onverharde wegen berijden maar de ene naar de andere huurauto kwam voorbij. Mocht je toch niet met je eigen auto willen rijden, dan verhuren de Navajo’s zichzelf incl. jeeps voor een luttele USD 60 p.p. Deze jeeps zaten tot aan de nok toe gevuld met een nieuwe invasie luidruchtige chinezen incl. mondkapjes, overschoenen en zonneparasolletjes.
Eenmaal terug bij het visitors centre maakten we nog even een sanitaire stop alvorens aan de 350 km lange reis naar Grand Canyon Village te beginnen. Op het toilet werd Gerard belaagd door een zakkenroller. Deze probeerde hem met een trucje af te leiden van beurs, fotocamera etc. Gelukkig was Gerard bij de pinken en had hij de zakkenroller door. Deze snelde vervolgens naar de nooduitgang om zich uit de voeten te maken. We hebben hem niet meer gezien.
De route naar Grand Canyon Village was niet spectaculair, het was een recht toe recht aan weg. We hebben de tijd gedood met het lezen van de handleiding van de auto (we hebben helaas niet gevonden hoe het irritante toetergeluid dat de auto maakt bij het centraal vergrendelen moet worden uitgeschakeld) en het zoeken naar een radiozender waarbij niet elke 5 minuten Ellie Goulding, Shaggie & tribute song for Paul Walker wordt gedraaid.
10 meter na het passeren van de grens van Grand Canyon National Park, zagen we een groot ‘beest’ vlak langs de weg grazen (zie foto). Volgens Gerard was het een ree, volgens Sanne een eland. We zijn er nog niet over uit wat het nu voor een ‘beest’ is. Misschien was het wel een kangoeroe ;). We horen graag wie er gelijk heeft…
We gaan nu lekker slapen, morgen nemen we om 06:00 uur de bus die ons naar het startpunt van 10 km lange hike brengt.
De reis naar Monument Valley duurde ongeveer 2,5 uur / 195 km en bestond uit slechts 3 wegen. De dorpen / steden en ook de tankstations liggen hier mijlen ver uit elkaar. Het is dan ook aan te raden om op tijd te tanken, met 1 op 9 weet je het immers maar nooit…
Ook leuk om te vermelden is dat je stukken highway kunt adopteren. Sommige stukken weg zijn prima geasfalteerd. Hier staat dan een bordje langs de weg met de naam van de familie die dit heeft gefinancierd. Andere stukken highway die niet zijn geadopteerd zijn in minder goede conditie. Ook verbazen we ons over de aantallen stacaravans die in the middle of nowhere staan en die door de lokale bevolking worden bewoond.
Eenmaal aangekomen in Monument Valley (het was inmiddels 35 graden in de zon) moesten we entree tickets kopen om het park te mogen bezoeken. Dit park is geen National Park maar een Navajo Park (onderdeel van het Indianen reservaat) en met o.a. deze entreegelden wordt het gehele levensonderhoud van de indianenstam gefinancierd. De reden voor ons om Monument Valley te bezoeken is dat de rotsen die honderden meters uit de grond reizen, bekend zijn van veel Cowboy films (denk aan good old John Wayne).
Een hobbelig zand-/rotspad van ong. 25 km lang en hier en daar steile beklimmingen in mul zand, leidde ons langs diverse rotsen (zie foto’s). Voor onze All Wheel Drive was dit natuurlijk geen probleem. In principe mogen huurauto’s geen onverharde wegen berijden maar de ene naar de andere huurauto kwam voorbij. Mocht je toch niet met je eigen auto willen rijden, dan verhuren de Navajo’s zichzelf incl. jeeps voor een luttele USD 60 p.p. Deze jeeps zaten tot aan de nok toe gevuld met een nieuwe invasie luidruchtige chinezen incl. mondkapjes, overschoenen en zonneparasolletjes.
Eenmaal terug bij het visitors centre maakten we nog even een sanitaire stop alvorens aan de 350 km lange reis naar Grand Canyon Village te beginnen. Op het toilet werd Gerard belaagd door een zakkenroller. Deze probeerde hem met een trucje af te leiden van beurs, fotocamera etc. Gelukkig was Gerard bij de pinken en had hij de zakkenroller door. Deze snelde vervolgens naar de nooduitgang om zich uit de voeten te maken. We hebben hem niet meer gezien.
De route naar Grand Canyon Village was niet spectaculair, het was een recht toe recht aan weg. We hebben de tijd gedood met het lezen van de handleiding van de auto (we hebben helaas niet gevonden hoe het irritante toetergeluid dat de auto maakt bij het centraal vergrendelen moet worden uitgeschakeld) en het zoeken naar een radiozender waarbij niet elke 5 minuten Ellie Goulding, Shaggie & tribute song for Paul Walker wordt gedraaid.
10 meter na het passeren van de grens van Grand Canyon National Park, zagen we een groot ‘beest’ vlak langs de weg grazen (zie foto). Volgens Gerard was het een ree, volgens Sanne een eland. We zijn er nog niet over uit wat het nu voor een ‘beest’ is. Misschien was het wel een kangoeroe ;). We horen graag wie er gelijk heeft…
We gaan nu lekker slapen, morgen nemen we om 06:00 uur de bus die ons naar het startpunt van 10 km lange hike brengt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
